3. گذر موقعیت ها : مهاجرت به آمریکا
گفتگو با آقای ساسان مطلبی
روحی: از اینکه دعوت به مصاحبه را پذیرفتید از شما سپاسگزارم . لطفا خودتان را معرفی بفرمائید.
آقای ساسان مطلبی : باتشکر از زمانیکه به من دادید تا به سوالات شما پاسخ دهم. من ساسان مطلبی، 49 ساله متولد شهر تهران هستم.
روحی: با وجودیکه از طریق مصاحبه با همسر شما (خانم گلناز بنی‌فاطمی)، می‌دانیم که در چه تاریخی از ایران خارج شده‌اید، اما برای آنکه این مصاحبه از استقلال برخوردار باشد، لطفا ، تاریخ خروج و محل مهاجرت را ذکر بفرمائید.
مطلبی: من به همراه خانواده در تاریخ بهمن 87 از ایران خارج شدیم و به کشور امریکا، ایالت کالیفرنیا آمده و در شهر لوس آنجلس مقیم شدیم.
روحی: همسر شما در مصاحبه‌ای که پیشتر با ایشان داشتم، لطف کردند و از تجربه اقامت‌شان در کشور آمریکا گفتند، آیا امکان دارد شما هم از تجربه‌ای که تا امروز از سر گذرانده‌اید، بگوئید؟ آیا کشور آمریکا همانگونه است که قبل از رفتن و زندگی کردن در آنجا، تصور می‌کردید؟
مطلبی: تصویریکه من قبل از ورودم از امریکا داشتم خیلی متفاوت با زمانیکه به آن وارد شده و سکونت گزیدیم نداشت. من قبلا به دلیل اقامت یکساله در انگلستان و تجربیاتی که در آنجا داشتم میتوانستم تصویری حدودی از امریکا در مقایسه با انگلستان داشته باشم. ضمنا من قبل از مهاجرت با افراد مختلف که در امریکا برای زمان زیادی اقامت داشتند گفتگو کرده بودم و تصویری حدودی از زندگی در امریکا داشتم. در سنی که من وارد امریکا شدم سختیهایی از نظر همسو شدن با قوانین و فرهنگ متفاوت اینجا وجود دارد ولی امکاناتی که در اینجا (امریکا) برای رفاه شهروندان وجود دارد تا حدود زیادی جذابیت جهت پذیرفتن مشکلات اولیه مهاجرت را ایجاد میکند.
روحی: لطفا از وضعیت کار در آنجا بگوئید. آیا در حال حاضر شاغل هستید؟ ممکن است از تجربه‌ی کاری خودتان برایمان بگوئید.
مطلبی: بدلیل وضعیت اقتصادی بسیار بدی که در حال حاضر در دنیا وجود دارد و طبعا در این کشور نیز تاثیرات بسیاری داشته است، امکان یافتن شغل بسیار سخت است بخصوص برای افرادیکه جدیدا مهاجرت کرده اند. من حدود یکسال و نیم بیکار بودم ولی پس از آن مشغول به کار در یک بیمارستان خصوصی بصورت پاره وقت شدم. قبل از شروع این کار من کاری مربوط به تخصص خودم (سخت افزار کامپیوتر) را با یک نفر دیگر شروع کردم ولی به دلیل بد بودن بازار کار و نبود درآمد کافی مجبور به تعطیلی کار شدیم.
روحی: آیا هیچوقت به «اداره کار» (سازمان‌های کاریابی) برای یافتن کار مراجعه کرده‌اید؟ آیا چنین سازمانهایی در آمریکا وجود دارد؟ (در صورت مثبت بودن پاسخ، اگر برایتان مقدور است، لطف کنید و کل ماجرایی را که در آنجا و یا در رابطه با آنجا برایتان رخ داده تعریف کنید.) ( و اگر این سازمانها وجود دارند اما شما به آنها مراجعه نکرده اید لطفا دلیل آنرا بفرمائید. )
مطلبی: در اینجا تفاوتهای بسیاری با ایران در رابطه با کاریابی وجود دارد. مهمترین تفاوت آن این است که تقریبا 95% شرکتها یا محلهایی که به نیروی کار احتیاج دارند، فقط از طریق نامنویسی اینترنتی درخواست خود را ارائه میدهند و اگر زمانی شما حضورا بخواهید تقاضای کار بدهید آنها شما را دعوت به نامنویسی از طریق اینترنت میکنند و هیچگونه جوابی در رابطه با استخدام شما بصورت حضوری نمیدهند. من شخصا از زمانیکه وارد امریکا شدم حدودا برای 10 محل مختلف تقاضای اشتغال به کار کردم (از طریق اینترنت) ولی حتی یک مورد تماس بعد از نامنویسی نداشتم.
روحی: شغل شما در ایران چه بوده ؟ و آیا از کاری که داشتید راضی بودید؟
مطلبی: آخرین فعالیت کاری من در ایران قبل از مهاجرت، راه اندازی یک مرکز بازیهای کامپیوتری در اصفهان بود که حدود 4 سال فعالیت آن به طول انجامید. درآمد حاصل از آن برای مخارج یک زندگی متوسط کافی بود.
روحی: آیا در آمریکا، دوست، و یا فامیل دارید؟ آیا با آنان ارتباط نزدیک دارید؟
مطلبی: یکی از مشکلات بزرگ اینجا بخصوص برای ایرانیان که بسیار انسانهای اجتماعی هستند، نبود ارتباطات دوستانه یا خانوادگی است. من خواهرم در همین شهریکه ما زندگی میکنیم، زندگی میکند ولی بدلیل مشغله بسیار فراوان و تفاوت طریقه زندگی، تفریبا ماهی یکبار هم نمیتوانیم دیداری داشته باشیم.
روحی: به غیر از ارتباطات فامیلی، رابطه‌تان با جامعه‌ی ایرانیان مقیم لس‌آنجلس و یا شهرهای دیگر چطور است؟ آیا عضویتی در هیچیک از انجمنها و یا باشگاههای ایرانی (اعم از ورزشی و یا فرهنگی )دارید؟ آیا اصلا چنین جاهایی در شهر لس آنجلس وجود دارد؟
مطلبی: در شش ماه اول که وارد امریکا شدم، در یک مجتمع دولتی در کلاس سخت افزار کامپیوتر نامنویسی کردم و در آنجا با تعدادی از مهاجرین ایرانی آشنا شدم ولی ارتباط خانوادگی با آنها نداشتم. من تا الان بدنبال پیدا کردن انجمن ها یا باشگاههای ایرانی نبوده ام و از وجود آنها بی اطلاعم.
روحی: آیا علاقه ای به رفتن جشنهای ایرانی دارید؟
مطلبی: من تا به حال یک بار در یکی از بزرگداشتهایی که برای یکی از هنرمندان قدیم سینمای ایران برگزار شده بود، حضور یافتم و از آن لذت بردم.
روحی: تا چه حد در معرض اخبار ایران قرار دارید؟ آیا خبرهای مربوط به ایران را دنبال می‌کنید؟
مطلبی: من هر روز اخبار مربوط به ایران را از طریق اینترنت دنبال میکنم و برایم بسیار مهم است.
روحی: اخبار مربوط به جامعه آمریکا را چطور دنبال می‌کنید؟ بیشتر کدام خبرها (: ورزشی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و یا ...؟) برایتان مهم هستند و نیز لطفا بفرمائید این خبرها را از چه طریق دریافت می‌کنید: روزنامه، تلویزیون، اینترنت و یا...؟
مطلبی: من اخبار مربوط به امریکا را بصورت جسته گریخته از طریق اینترنت و تلوزیون دنبال میکنم و اخبار سیاسی و اقتصادی آن برایم اهمیت دارد.
روحی: آیا از زندگی در آمریکا احساس رضایت می‌کنید؟ (لطفا هر پاسخی که می‌دهید، دلیل آنرا اگر برایتان مقدور است توضیح بدهید.)
مطلبی: همانطوریکه قبلا گفتم، تفاوتهای فرهنگی بسیاری بین ایران و امریکا وجود دارد. یکی از بزرگترین نکات مثبت در کشور امریکا، ارزش موقعیت فردی انسانها و امنیت زندگی آنهاست. ولی در عین حال سیستم زندگی در اینجا برای مهاجرین ایرانی که تازه وارد این کشور شده اند، بسیار متفاوت است. برای مثال در اینجا سیستم اقتصادی مردم از طریق اعتبار (Credit) سنجیده میشود که در مقایسه با ایران یک چیز ناآشناست. هر کار اقتصادی مانند خرید خانه، اجاره، خرید ماشین و یا حتی پیدا کردن کار احتیاج به اعتبار دارد و این اعتبار زودتر از یکسال پس از زندگی در این کشور به شخص داده نمیشود مگر اینکه آن شخص با سرمایه بسیار زیادی وارد کشور شود و این سرمایه در حساب بانکی شخص در امریکا موجود باشد. شخصا هر چه از اقامتم در اینجا میگذرد و بخصوص پس از شروع اشتغال احساس آرامش و امنیت بیشتری میکنم و زندگی در اینجا برایم راحتتر شده است.
روحی: آیا فکر می‌کنید در آینده ممکن است شرایط زندگی‌تان در آمریکا، از اینی که در حال حاضر دارید، بهتر شود؟
مطلبی: قطعا در صورتیکه فعالیت فعلی من بصورت تمام وقت شود و امکانات رفاهی از طریق شغل (بیمه بهداشتی برای همه افراد خانواده و حقوق بازنشستگی) به من داده شود، بهتر خواهد شد.
روحی: اوقات فراغت خود را معمولا چگونه می‌گذرانید؟ آیا ممکن است برایمان بگوئید روزها را چگونه می‌گذرانید؟ ( در صورت امکان یک روز خود را برایمان تعریف کنید.)
مطلبی: من به اتفاق افراد خانواده حدودا ماهی دو بار به دیدن فیلمهای جدید میرویم و ماهی یکبار از طبیعت اطراف استفاده میکنیم. هر زمانیکه مشغول به کار نباشم به همراه همسرم جهت پیاده روی به کوهی در نزدیکی محل سکونتمان میرویم.
من در منزل در زمانیکه مشغول به کار نیستم از طریق اینترنت خرید و فروش کلکسیون تمبرهای قدیمی و جدید ایرانی و خارجی میکنم.
روحی: با تشکر مجدد از همکاری جنابعالی در انجام این مصاحبه، لطفا اگر مطلبی در خصوص «مهاجرت» دارید بفرمائید.
مطلبی: من هم از شما متشکرم.
گفتگو با گلناز بنی فاطمی ـ مهاجر مقیم آمریکا
http://zohrerouhi.blogspot.com/2010/11/blog-post_10.html
گفتگو با آقای ساسان مطلبی
روحی: از اینکه دعوت به مصاحبه را پذیرفتید از شما سپاسگزارم . لطفا خودتان را معرفی بفرمائید.
آقای ساسان مطلبی : باتشکر از زمانیکه به من دادید تا به سوالات شما پاسخ دهم. من ساسان مطلبی، 49 ساله متولد شهر تهران هستم.
روحی: با وجودیکه از طریق مصاحبه با همسر شما (خانم گلناز بنی‌فاطمی)، می‌دانیم که در چه تاریخی از ایران خارج شده‌اید، اما برای آنکه این مصاحبه از استقلال برخوردار باشد، لطفا ، تاریخ خروج و محل مهاجرت را ذکر بفرمائید.
مطلبی: من به همراه خانواده در تاریخ بهمن 87 از ایران خارج شدیم و به کشور امریکا، ایالت کالیفرنیا آمده و در شهر لوس آنجلس مقیم شدیم.
روحی: همسر شما در مصاحبه‌ای که پیشتر با ایشان داشتم، لطف کردند و از تجربه اقامت‌شان در کشور آمریکا گفتند، آیا امکان دارد شما هم از تجربه‌ای که تا امروز از سر گذرانده‌اید، بگوئید؟ آیا کشور آمریکا همانگونه است که قبل از رفتن و زندگی کردن در آنجا، تصور می‌کردید؟
مطلبی: تصویریکه من قبل از ورودم از امریکا داشتم خیلی متفاوت با زمانیکه به آن وارد شده و سکونت گزیدیم نداشت. من قبلا به دلیل اقامت یکساله در انگلستان و تجربیاتی که در آنجا داشتم میتوانستم تصویری حدودی از امریکا در مقایسه با انگلستان داشته باشم. ضمنا من قبل از مهاجرت با افراد مختلف که در امریکا برای زمان زیادی اقامت داشتند گفتگو کرده بودم و تصویری حدودی از زندگی در امریکا داشتم. در سنی که من وارد امریکا شدم سختیهایی از نظر همسو شدن با قوانین و فرهنگ متفاوت اینجا وجود دارد ولی امکاناتی که در اینجا (امریکا) برای رفاه شهروندان وجود دارد تا حدود زیادی جذابیت جهت پذیرفتن مشکلات اولیه مهاجرت را ایجاد میکند.
روحی: لطفا از وضعیت کار در آنجا بگوئید. آیا در حال حاضر شاغل هستید؟ ممکن است از تجربه‌ی کاری خودتان برایمان بگوئید.
مطلبی: بدلیل وضعیت اقتصادی بسیار بدی که در حال حاضر در دنیا وجود دارد و طبعا در این کشور نیز تاثیرات بسیاری داشته است، امکان یافتن شغل بسیار سخت است بخصوص برای افرادیکه جدیدا مهاجرت کرده اند. من حدود یکسال و نیم بیکار بودم ولی پس از آن مشغول به کار در یک بیمارستان خصوصی بصورت پاره وقت شدم. قبل از شروع این کار من کاری مربوط به تخصص خودم (سخت افزار کامپیوتر) را با یک نفر دیگر شروع کردم ولی به دلیل بد بودن بازار کار و نبود درآمد کافی مجبور به تعطیلی کار شدیم.
روحی: آیا هیچوقت به «اداره کار» (سازمان‌های کاریابی) برای یافتن کار مراجعه کرده‌اید؟ آیا چنین سازمانهایی در آمریکا وجود دارد؟ (در صورت مثبت بودن پاسخ، اگر برایتان مقدور است، لطف کنید و کل ماجرایی را که در آنجا و یا در رابطه با آنجا برایتان رخ داده تعریف کنید.) ( و اگر این سازمانها وجود دارند اما شما به آنها مراجعه نکرده اید لطفا دلیل آنرا بفرمائید. )
مطلبی: در اینجا تفاوتهای بسیاری با ایران در رابطه با کاریابی وجود دارد. مهمترین تفاوت آن این است که تقریبا 95% شرکتها یا محلهایی که به نیروی کار احتیاج دارند، فقط از طریق نامنویسی اینترنتی درخواست خود را ارائه میدهند و اگر زمانی شما حضورا بخواهید تقاضای کار بدهید آنها شما را دعوت به نامنویسی از طریق اینترنت میکنند و هیچگونه جوابی در رابطه با استخدام شما بصورت حضوری نمیدهند. من شخصا از زمانیکه وارد امریکا شدم حدودا برای 10 محل مختلف تقاضای اشتغال به کار کردم (از طریق اینترنت) ولی حتی یک مورد تماس بعد از نامنویسی نداشتم.
روحی: شغل شما در ایران چه بوده ؟ و آیا از کاری که داشتید راضی بودید؟
مطلبی: آخرین فعالیت کاری من در ایران قبل از مهاجرت، راه اندازی یک مرکز بازیهای کامپیوتری در اصفهان بود که حدود 4 سال فعالیت آن به طول انجامید. درآمد حاصل از آن برای مخارج یک زندگی متوسط کافی بود.
روحی: آیا در آمریکا، دوست، و یا فامیل دارید؟ آیا با آنان ارتباط نزدیک دارید؟
مطلبی: یکی از مشکلات بزرگ اینجا بخصوص برای ایرانیان که بسیار انسانهای اجتماعی هستند، نبود ارتباطات دوستانه یا خانوادگی است. من خواهرم در همین شهریکه ما زندگی میکنیم، زندگی میکند ولی بدلیل مشغله بسیار فراوان و تفاوت طریقه زندگی، تفریبا ماهی یکبار هم نمیتوانیم دیداری داشته باشیم.
روحی: به غیر از ارتباطات فامیلی، رابطه‌تان با جامعه‌ی ایرانیان مقیم لس‌آنجلس و یا شهرهای دیگر چطور است؟ آیا عضویتی در هیچیک از انجمنها و یا باشگاههای ایرانی (اعم از ورزشی و یا فرهنگی )دارید؟ آیا اصلا چنین جاهایی در شهر لس آنجلس وجود دارد؟
مطلبی: در شش ماه اول که وارد امریکا شدم، در یک مجتمع دولتی در کلاس سخت افزار کامپیوتر نامنویسی کردم و در آنجا با تعدادی از مهاجرین ایرانی آشنا شدم ولی ارتباط خانوادگی با آنها نداشتم. من تا الان بدنبال پیدا کردن انجمن ها یا باشگاههای ایرانی نبوده ام و از وجود آنها بی اطلاعم.
روحی: آیا علاقه ای به رفتن جشنهای ایرانی دارید؟
مطلبی: من تا به حال یک بار در یکی از بزرگداشتهایی که برای یکی از هنرمندان قدیم سینمای ایران برگزار شده بود، حضور یافتم و از آن لذت بردم.
روحی: تا چه حد در معرض اخبار ایران قرار دارید؟ آیا خبرهای مربوط به ایران را دنبال می‌کنید؟
مطلبی: من هر روز اخبار مربوط به ایران را از طریق اینترنت دنبال میکنم و برایم بسیار مهم است.
روحی: اخبار مربوط به جامعه آمریکا را چطور دنبال می‌کنید؟ بیشتر کدام خبرها (: ورزشی، سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و یا ...؟) برایتان مهم هستند و نیز لطفا بفرمائید این خبرها را از چه طریق دریافت می‌کنید: روزنامه، تلویزیون، اینترنت و یا...؟
مطلبی: من اخبار مربوط به امریکا را بصورت جسته گریخته از طریق اینترنت و تلوزیون دنبال میکنم و اخبار سیاسی و اقتصادی آن برایم اهمیت دارد.
روحی: آیا از زندگی در آمریکا احساس رضایت می‌کنید؟ (لطفا هر پاسخی که می‌دهید، دلیل آنرا اگر برایتان مقدور است توضیح بدهید.)
مطلبی: همانطوریکه قبلا گفتم، تفاوتهای فرهنگی بسیاری بین ایران و امریکا وجود دارد. یکی از بزرگترین نکات مثبت در کشور امریکا، ارزش موقعیت فردی انسانها و امنیت زندگی آنهاست. ولی در عین حال سیستم زندگی در اینجا برای مهاجرین ایرانی که تازه وارد این کشور شده اند، بسیار متفاوت است. برای مثال در اینجا سیستم اقتصادی مردم از طریق اعتبار (Credit) سنجیده میشود که در مقایسه با ایران یک چیز ناآشناست. هر کار اقتصادی مانند خرید خانه، اجاره، خرید ماشین و یا حتی پیدا کردن کار احتیاج به اعتبار دارد و این اعتبار زودتر از یکسال پس از زندگی در این کشور به شخص داده نمیشود مگر اینکه آن شخص با سرمایه بسیار زیادی وارد کشور شود و این سرمایه در حساب بانکی شخص در امریکا موجود باشد. شخصا هر چه از اقامتم در اینجا میگذرد و بخصوص پس از شروع اشتغال احساس آرامش و امنیت بیشتری میکنم و زندگی در اینجا برایم راحتتر شده است.
روحی: آیا فکر می‌کنید در آینده ممکن است شرایط زندگی‌تان در آمریکا، از اینی که در حال حاضر دارید، بهتر شود؟
مطلبی: قطعا در صورتیکه فعالیت فعلی من بصورت تمام وقت شود و امکانات رفاهی از طریق شغل (بیمه بهداشتی برای همه افراد خانواده و حقوق بازنشستگی) به من داده شود، بهتر خواهد شد.
روحی: اوقات فراغت خود را معمولا چگونه می‌گذرانید؟ آیا ممکن است برایمان بگوئید روزها را چگونه می‌گذرانید؟ ( در صورت امکان یک روز خود را برایمان تعریف کنید.)
مطلبی: من به اتفاق افراد خانواده حدودا ماهی دو بار به دیدن فیلمهای جدید میرویم و ماهی یکبار از طبیعت اطراف استفاده میکنیم. هر زمانیکه مشغول به کار نباشم به همراه همسرم جهت پیاده روی به کوهی در نزدیکی محل سکونتمان میرویم.
من در منزل در زمانیکه مشغول به کار نیستم از طریق اینترنت خرید و فروش کلکسیون تمبرهای قدیمی و جدید ایرانی و خارجی میکنم.
روحی: با تشکر مجدد از همکاری جنابعالی در انجام این مصاحبه، لطفا اگر مطلبی در خصوص «مهاجرت» دارید بفرمائید.
مطلبی: من هم از شما متشکرم.
گفتگو با گلناز بنی فاطمی ـ مهاجر مقیم آمریکا
http://zohrerouhi.blogspot.com/2010/11/blog-post_10.html
